Eyyüp AYDIN

Hayat tek pencereden ibaret değil. Hayatın farklı pencereleri vardır.  Hayata; içerisinde insanın, bitkinin ve hayvanın olduğu her şeye değer verebilmek, insanların düşüncelerine ve duygularına saygılı olabilmek, yaşama dair her şeyi kucaklayabilmek, sevgi dolu, huzurlu ve mutlu bir yaşamın peşinden koşuyoruz.

Hayat öyle bir şeydir ki herkese farklı bir dünya sunar. Mutlu ve huzurlu bireyler olarak yaşamak istiyorsak bunun yolu her ne kadar ekonomiden geçse de, önce kendimizle, sonrada çevremizle kuracağımız sağlıklı ilişkilerden ve birbirimizi SEVMEKTEN  geçmektedir. Hiçbir şeyden mutlu olamayan, sürekli şikayet eden ve her şeyde olumsuzluk arayanlar, kendi içindeki sıkıntının yansımasını yaşıyordur, yani içinde bir savaş vardır. İçteki savaş, dışarıdaki güzellikleri görmesine mani oluyordur.

Önce kendi içimizi arındırmalıyız ki, bakışlarımız, algılarımız ve sözlerimiz temizlensin. İçinde diken bahçesi büyütenin sözleri de o dikenlerden oluşur. O sözlerle canı yanan muhataplar seslerini yükselttiklerinde, insan önce kendi sözleri ne kadar can yaktı ona bakmalı ve daha sonra da bunları içinden nasıl temizleyeceğini düşünmeli. Karşımızdakine sinirlenmekten ve suçlamaktan daha kolay bir şey yok fakat kendisini sorgulayacak kadar da güzel bir şey yok.

Hayata hangi pencereden ve ne açıdan bakıyorsanız onu  görürsünüz. Asıl olan sevgi penceresinden bakmaktır. Sevgi penceresinden bakmayı öğrenmeliyiz. Kalbimizin dışarıya bakan penceresinden bakarız hayata. Yüreğimizde ne  biriktirdiysek, hayata da öyle bakarız. Sevgi ile dolu ise kalbimiz, yüreğimiz, hayata da sevgi ile bakarız. Aslında, insan, fıtrat olarak güzeli görme, güzel yapma ve sevgi ile bakma üzerine doğmuştur. Bizler sonradan öğreniriz hayata olumsuz pencereden bakmayı. Sonradan öğreniriz nefreti, kini, kötülüğü, sevgisizliği…

Gelin iyiyi, güzeli ağırlayalım yüreğimizde. Güzeli görelim, güzeli yaşayalım. Eksiklere, yanlışlıklara yoğunlaşmayalım. Kalp penceremizden güzel bakalım ki güzeli görelim. İnsanlara, hayvanlara, evimize, mahallemize, şehrimize, ülkemize, dünyaya, evrene, velhasıl her şeye sevgi ile bakalım. Yürek penceremizden bakarken dışarı, derin bir nefes alalım. Dışarıdan sevgi çekelim içimize. Gözlerimizden ışık saçmalı dışarı bakarken. Sevgi kokmalı nefesimiz. Ağzımızdan sevgi sözcükleri çıkmalı. Yaşadığımız bu zorlu hayat şartlarında hepimizin sevgiye ihtiyacı var...