içerik yükleniyor...Yüklenme süresi bağlantı hızınıza bağlıdır!

DOKTORLAR HAKLARINI ARAYAMIYOR

Doktor ne yazık ki bu ülkede en çok geliri düşen, en çok çalışan ki bu çalışma daha ilk okul yıllarında başlayıp ömür boyu süren bir çalışma, herkesin özenerek, kıskanarak, kendine kızarak, ihtiyaç duyarak, muhtaç olarak baktığı ama bu yüzden de içindeki öfkeyi en kolay şekilde boşaltabileceği meslek haline geldi.


O yüzden doktorun geliri artsa en başta çalışma arkadaşları olmak üzere tüm çalışanlar "biz de isteriz" diye tutturuyor, sanki yıllardır aynı gayreti çalışmayı kendileri de göstermiş, onlardan daha fazla hak etmiş gibi… Bunun yanında doktorlar ne yazık ki haklarını arayamıyor.


Peki doktorlar niye haklarını arayamıyor? Bunun en önemli nedeni psikolojik durumları… Yıllardır her isteklerini baskılayıp kendilerini ders çalışmaya, başarılı olmaya adadıkları için okullarda başarısızlık asla istemeyen tahammülü olmayan çocuklar olduğu için, Tıp fakültesi çok zor okuyanın gençliğini yaşayamadığı sürekli ders çalışmaktan sosyalleşemediği bir okul olduğu için, çalışma hayatının da belki ettiği yeminden ötürü kendi kaygılarını bir tarafa bırakıp hastanın kaygılarını hep ilk sıraya aldığı için isyan edemiyor, onun isyan edemeyeceğini bilen iktidarlar da vur abalıya misali her istediklerini onlara yaptırıyor.


İkinci önemli nedeni örgütlenemiyor oluşu çünkü hekimlikte diğerlerinden çok fazla rekabet olayı mevcut kimse kendisinden başkasının daha başarılı görülmesini istemiyor bu yüzden de doktora en büyük kazığı yine kendi meslektaşı atıyor. Sürekli rekabet içinde oldukları için de bir araya gelemiyorlar, örgütlenip haklarını arayamıyorlar bunu da hem iktidarlar hem de halk çok güzel kullanıyor.


Üçüncü önemli sebep hak arayacakları örgütlerinin olmayışı… Sendikalarda tüm meslek grupları olduğu için ve onlar da sayısal olarak üstün olduğu için diğer sağlık personeli ne kadar zam alırsa ne kadar hak elde ederse o kadar hakla yetinmek zorunda kalıyor, benim sorumluluğum, emeğim, çok daha fazla ben daha çok kazanmalıyım diyemiyor, bundan yirmi yıl önce bir doktor hastane temizlik personelinden on kat fazla kazanırken bugün ancak yüzde elli daha fazla kazanıyor ve bu makas giderek azalmakta, o zaman insan diyor "niye onca sene gayret ettim, gençliğimi feda ettim, doktor oldum, gezip tozup temizlik görevlisi de olsam olurmuş" diye... Dernekler içinde uzmanlık dernekleri zaten çok ayrışmış ve mesleki sorunlarla ilgilendiği için hak aramayı kendilerinin görevi gibi düşünmüyorlar, sadece aile hekimliği derneği biraz çalışıyor orada da rekabet ve çekememezlik teşvik ediliyor, bu da hak aramayı engelliyor.


Türk Tabipler Birliği zaten öyle yapsa da yapmasa da siyasi kimliği ön planda kişilerce yönetiliyor, doktorların büyük kısmı o siyasi görüşlere katılmıyor, bu yüzden de TTB'nin organize ettiği eylemlere katılmak istemiyor, güven duyacağı bir yönetim TTB'nin başında olsa daha rahat hak arayacağına da eminim. Bunun örneğini biz Antalya'da gördük, benim içinde bulunduğu yönetimde Antalya'da iki bin hekimin katıldığı bir yürüyüş düzenledik ve hekimlerin büyük çoğunluğu bu yürüyüşe katıldı. Demek ki güven duydukları bir yönetimle de haklarını arayabiliyorlar. Yoksa vurun abalıya…

(Ozanca sağlık mobbing politika kitabımdan)

YAZARIN DİĞER YAZILARI
FACEBOOK YORUM
Yorum