Nevriye UĞURLUEL

Bir yılı aşkın süredir devam eden pandemi koşulları çoğumuzun üzerine büyük bir yük getirdi. Kapanan işyerleri, işten çıkarılan insanlar… Geçim derdinin yanısıra psikolojik sorunlar da buna eklenince pandemi gittikçe ağır koşullar yaratıyor.

Virüs korkusu hele ki hala inatla maske takmayan insanlardan kaçmak, etrafımızda hapşıran, öksüren insanlara korku ve endişeyle bakmak, bu hastalığa yakalanmak bir yana sevdiklerimize de bulaştırma ve kişi hastalığı ağır geçirirse kaybetme korkusu yarattı.

Coronaya karşı aşı bulunsa da, bulunan aşıların hangisinin güvenilir olduğunun merakı, herkesin birbirine "aşı oldun mu, aşı olmayı düşünüyor musun, hangi aşıyı oldun, hangi aşı iyiymiş" sorularıyla aşı konusunda yaşanan kararsızlıklar, güvensizlik ve endişelerin yanısıra aşı olmayı düşünmeyenlerin ve korona gibi bir salgının olmadığına inananların vurdumduymaz tavır ve davranışları bu salgının zor atlatılacağına olan inancımızı güçlendiriyor.

Birçok insan artık evlere kapanmıyor, havalar da ısındıkça hayat evlere sığmıyor maalesef… Yasaklara uymayan insanlar hala gözünüzün içine baka baka maskesiz dolaşabiliyorlar. Mesafesiz, hijyensiz gezdikleri gibi başkalarını umursamıyorlar da…

Kendinizi izole etmeye çalışırken, evlere kapanmanın yanısıra psikolojik olarak da bunalıyoruz artık… Yasakların artmasıyla işsizlik, geçim derdi, gelecek kaygısı bedensel ve zihinsel sorunları artırıyor. Evlere kapanmaktan sıkıldık, korona kaygısından yorulduk.

Kişiler yaşadıkları stresten kaçmak ve sosyalleşmek adına kendilerini dışarı atıyordu. Bunun yerini sosyal medya aldı. Burada geçirilen zaman arttıkça içimize kapandık, duygular yüzeyselleşmeye başladı. Birçok tanıdığımızın ölüm haberlerini sosyal medyadan okuduk, cezanelerine katılamadık, sosyal medyadan üzüntümüzü, acımızı dile getirdik.

Hala heryer çok kalabalık... Dipdibe oturuyoruz, geziyoruz, yürüyoruz... Yasak olmasına rağmen hala sigarasını tüttüren, etrafına dumanını savuran var... Ruh sağlığı bozuldu insanların, kimseye birşey de denmiyor...

Bu zor günler geçecek, geçmeli de… Ama herkes daha duyarlı, daha umarlı, daha temkinli ve saygılı olmalı… Kendimizi, sevdiklerimizi ve çevremizi düşünmek zorundayız. Daha mesafeli, hijyenik ve dikkatli olmalıyız… Yoksa daha çok yasaklar yaşarız böyle…