Nevriye UĞURLUEL

İyi ki doğdum... İyi ki varım...
Her yaşımda yeni yeni şeyler öğreniyorum… Hayata bakış açım her aldığım yaş ile birlikte değişiyor…
Geride kalan yıllara bakınca zamanın su misali aktığını onaylıyorum iyiden iyiye…
Yaşadıklarım, yaşayamadıklarım…
Hayallerim, gerçeklerim…
Umutlarım, emek verdiklerim ve vazgeçtiklerim…
Bu yazıyı kendim için yazdım… Kendime armağan ettim.
Yaşadığım yaşlar, yıllar, ailem için…
Yürüdüğüm yollar, tanıdığım insanlar, dostlarım, arkadaşlarım için... Emeklerim, kahkahalarım, gözyaşlarım, başarılarım, başarısızlıklarım, hatalarım, yaptıklarım, yapamadıklarım, yapacaklarım için kısacası herşey için tebrik ediyorum kendimi… Bütün hepsi bana ait, ben yaşadım…
Herkes kendi yaşadığını bilir, çünkü hayat herkese ayrı ayrı zorluklar getiriyor.
Her geçen yıl diyorum ki kendime, iyi ki doğmuşum, iyi ki aileme sahip olmuşum… Onları çok seviyorum...
An'a geri dönünce "Elimdekilerinin kıymetini bilmeli, daha çok sarılmalıyım sevdiklerime" diyorum…
Her yaş gününde hep aynı düşüncelere kapılır mı insan?
Halimize, sağlığımıza, sevdiklerimizin varlığına şükrediyoruz sürekli…
Geçmişten dersler çıkararak…
İçimdeki fazlalıklardan, verdiğim değeri hak etmeyenlerden kurtularak… Bir nevi arınıyorum...
Aslında geriye değil, hep ileriye bakmalıyım…
Aklımla, irademle, amaçlarımla…
Gözlerimi açtığım her sabahın, günün, anın kıymetini bilerek hayata sımsıkı sarılmalıyım dedim kendime...
Ve sonra da diyorum ki iyi ki doğmuşum...
Bu arada bu yeni yaşımda kendime de şöyle bir cümle edindim: "Yaşların değil, günlerin mühim artık."